Floris Baeke

Floris Baeke studeert Filosofie. Hij schrijft voor De Standaard over podiumkunst en co-coördineert in het seizoen 24-25 het magazine Etcetera.

Ik zit in de jury omdat…

een festival dat werkt met een selectie uniek is in het Vlaamse podiumkunstenlandschap. Ik vind het belangrijk dat hTF een programmatie samenstelt op basis van open discussie en dialoog met een diverse groep experts, vrij van commerciële, marktgedreven, pragmatische of andere belangen, zoals dat bij andere festivals soms het geval is.
Ik zie het juryschap als een verantwoordelijkheid om heel breed te kijken en elke voorstelling de aandacht en reflectie te geven die ze verdient.

Een belangwekkende voorstelling is voor mij…

een voorstelling waarvan je wil dat anderen hem ook zien en voelen. Iets belangwekkends dringt zich op, zowel fysiek als intellectueel windt het je op; je voelt het overal knetteren omdat wat er wordt getoond belangrijk, uitdagend, mooi, grappig of krachtig is.

Ik heb een voorliefde voor voorstellingen die een bepaalde onrust stoken doordat ze tegenstrijdige of complexe dingen voelbaar maken, tonen hoe iets anders kan, of gewoonweg met je voeten spelen. Belangwekkend zijn ook voorstellingen die een bepaalde extase teweegbrengen, die je buiten jezelf brengen door extreem uit te zoomen op de wereld waarin je leeft of in te zoomen op de mens die je bent en zo je blik veranderen. Uiteindelijk moet een belangwekkend kunstwerk een opening maken om anders over jezelf of de wereld te denken als je over het kunstwerk denkt.

Rojda Gülüzar Karakuş

Rojda Gülüzar Karakuş is een freelance dramaturg die haar carrière in Turkije begon. In 2019 verhuisde ze naar België, waar ze haar bachelor en vervolgens haar master in theaterwetenschappen afrondde. Momenteel werkt ze als artistiek procesbegeleider bij NTGent. Daarnaast is ze betrokken bij fABULEUS en maakt ze deel uit van de artistieke klankbordgroep.

Ik zit in de jury omdat…

mijn achtergrond als toeschouwer en als dramaturg een mix is van twee culturen: België en Turkije. Deze dubbele culturele lens kan een ander perspectief bieden aan het Theaterfestival, geloof ik. Daarnaast heeft mijn huidige werk bij het WijkJury-project dit perspectief nog verder verdiept. Door samen te werken met de juryleden, die zelf een diverse achtergrond hebben, heb ik geleerd om theater vanuit verschillende hoeken te bekijken.

Een belangwekkende voorstelling is voor mij…

een voorstelling die dramaturgisch grondig is bestudeerd en voor iedereen toegankelijk is. Zo’n voorstelling neemt het publiek mee naar andere werelden en dompelt hen onder in nieuwe ervaringen. Het is als een reis die het publiek van de ene plek naar de andere voert, en deze reis moet voor iedereen toegankelijk zijn.

Emilie Hulsmans

Emilie Hulsmans is sinds 2020 programmator theater, circus, comedy en schoolvoorstellingen in cultuurcentrum Hasselt en artistiek medewerker van het Krokusfestival, het internationale kunstenfestival voor een jong publiek dat jaarlijks doorgaat tijdens de krokusvakantie.

Ik zit in de jury omdat…

ik het belangrijk vind dat het jeugdtheater een prominente plaats inneemt op het TheaterFestival. Ik hoop hier vanuit mijn achtergrond bij het Krokusfestival en vanuit mijn passie voor jeugdtheater een meerwaarde te kunnen leveren. We mogen ongelofelijk fier zijn op het aanbod voor een jong publiek dat in Vlaanderen wordt gemaakt. Die boodschap wil ik graag verspreiden binnen de jury en daarbuiten. Vanuit mijn functie als programmator zie ik het zetelen in de jury als een goede oefening om in gesprek of debat te gaan en zo helder te leren verwoorden waarom bepaalde voorstellingen een plek krijgen in mijn programma.

Een belangwekkende voorstelling is voor mij…

een voorstelling die me kan verrassen, die blijft nazinderen en die me dingen in vraag doet stellen. Ik hou ervan als het publiek wordt uitgedaagd. En dat kan al van jongs af aan gebeuren wat mij betreft. 

Filip Tielens

Filip Tielens werkt als chef cultuur en media voor De Standaard, waar hij de voorbije jaren de berichtgeving over podiumkunsten coördineerde. Hij is oprichter van het multimediale productiehuis De Zendelingen en volgt van nabij (jeugd)theater, dans en circus.

Ik zit in de jury omdat …

omdat ik de podiumkunsten van erg nabij volg en ik – vanuit een onstuitbare missionarisdrang – graag zoveel mogelijk publiek wil warm maken voor de voorstellingen die mij dierbaar zijn of die ik belangrijk vind voor de ontwikkeling van het theater. En ook omdat ik de juryselectie graag nog breder, jonger én diverser zou willen laten kleuren.

Een belangwekkende voorstelling is voor mij …

is voor mij een voorstelling waarbij ik de zaal anders verlaat dan ik er ben binnengekomen. Omdat de voorstelling mij aan het denken heeft gezet, omdat ze mij iets heeft doen voelen of omdat ze verhalen of wereldbeelden die op het eerste gezicht misschien ver van mij afstaan toch heeft laten communiceren met mijn eigen kleine leven. Maar evengoed omdat een kunstenaar iets nieuws probeert, omdat vorm en inhoud op een onlosmakelijke manier met elkaar verbonden zijn of omdat een kunstenaar het hier en nu van het samenzijn in het theater kan laten rijmen met de wereld daarbuiten en de tijd die we samen delen. Of dat allemaal tegelijk.

Shamisa Debroey

Shamisa Debroey (1989) beweegt zich op het kruispunt van illustratie, performance en community building. Als beeldmaker en storyteller verweeft ze verhalen van mensen met beeldende kunst en podiumpraktijken. Ze werkte als curator en programmator voor o.a. Passa Porta, CAW en DE SINGEL, waar ze creatieve gemeenschappen ondersteunt en inclusieve verhalen programmeert. Vanuit haar projectervaring bij Fameus en RADAR en als leider van MerksemDok bouwde ze aan projecten die zowel lokaal als grootschalig resoneren. Haar beeldtaal, ergens tussen strip en illustratie, kleurrijk en minimalistisch, vindt ook haar weg in graphic novels en kinderboeken voor uitgeverijen zoals Lannoo en de Bezige Bij.

Ik zit in de jury omdat …

ik gefascineerd ben door wat er leeft bij de mensen die theater mee van onderuit vormgeven. Onderweg heb ik zoveel makers mogen ontmoeten die zoeken, ploeteren, bouwen—en zo mee schrijven aan wat theater hier en nu kan zijn/is. Ik wil samen met de andere juryleden onderzoeken wat die stemmen en invloeden betekenen voor het veld. Hoe ze het vormen, uitdagen, verrijken. Maar vooral: door te blijven kijken, met meer ogen en meer perspectieven, wil ik dieper graven in theater als kunstvorm.

Een belangwekkende voorstelling is voor mij …

een voorstelling die meer voelt zoals een ruimte waar het publiek samen beleeft, in plaats van alleen kijkt.
Een voorstelling waar ik op weg naar huis niet over kan zwijgen. Die blijft nazinderen. Waarin ik bij een plotse herinnering een nieuw detail ontdek om op te kauwen, te herbekijken in mijn hoofd.

Lisa Wiegel

Lisa Wiegel zet zich in voor de verbinding van de Vlaamse en Nederlandse culturele sector. Ze werkt sinds 2016 bij Vlaams Cultuurhuis de Brakke Grond in Amsterdam als programmator podiumkunsten en is daar sinds 2021 artistiek leider. Daarvoor was ze o.a. coördinator van Circuit X, platform voor de spreiding van jong werk in Vlaanderen, programmator van de Nieuwe Vorst in Tilburg en adviseur bij Fonds Podiumkunsten.

Ik zit in de jury omdat …

ik hou van theater en dat heel graag wil delen met zoveel mogelijk mensen. Theaterproducties hebben vaak een kort leven, dus Het Theaterfestival voelt als een kadootje, om nog eens een selectie van de meest indrukwekkende voorstellingen van het seizoen te kunnen beleven. Daarnaast vind ik het heel waardevol om met anderen in gesprek te gaan over waarom een voorstelling wel of niet raakt of werkt. Zulke gesprekken scherpen je. De blik van de ander is altijd verrijkend en leert je iets over hoe je zelf kijkt.

Een belangwekkende voorstelling is voor mij …

één die mijn perspectief doet kantelen. Als makers je uitnodigen om een verhaal of thematiek of de wereld door hun ogen te bekijken. Als je voelt dat dit vanuit een grote noodzaak gebeurt. Als je aanwezigheid als publiek nodig was, dat je onderdeel was van een groter geheel. Ik kan er ook echt blij van worden als een voorstelling me zo verwart of verrast dat ik even niet weet wat ik ermee aan moet.