Open Space Technology, oorspronkelijk ontwikkeld door auteur en consultant Harrison Owen in 1997, is een conferentiemethode waarbij alle aanwezigen samen de agenda bepalen en waar ze in een veilige omgeving worden uitgenodigd om open inzichten en ervaringen met elkaar te delen. Aan de hand van de verschillende perspectieven en belichaamde ervaringen van alle deelnemers komt de groep tot concrete en realistische acties.

In de Muziekstudio van deSingel kwam op een rustige dinsdagvoormiddag een grote groep gepassioneerden samen rond de vraag Een radicaal democratische cultuursector, hoe doen we dat? De premisse van het gesprek was dat er een nood is aan meer democratisering van bestuur- en gespreksvormen. 

Aan de hand van post-its werd in een eerste brainstorm de verschillende gespreksonderwerpen vanuit de centrale vraag bepaald, die vervolgens op een bord zouden worden gebundeld tot enkele kernthema’s. Deze ‘democratisch aangeduide’ thema’s bepaalden de agenda. In de Open Space Technology zijn er vier principes, één wet en vier rollen:

∴∴∴

OPEN SPACE TECHNOLOGY

∴∴∴

VIER (FILOSOFISCHE) PRINCIPES

• wie – wie er ook komt, het zijn de juiste mensen
• wat – wat er ook gebeurt, het is het enige dat had kunnen gebeuren
• start – wanneer het ook begint, het is het juiste moment
• stop – wanneer het voorbij is, is het voorbij

DE WET VAN DE VOETEN

Heb je niets meer toe te voegen, of bij te leren? Je bent vrij om te gaan en staan waar je wilt! (Met uitzondering van de host, die voor de documentatie per gesprek zorgt…)

VIER ROLLEN

• De Host(s) brengt het thema op de agenda, licht deze toe en documenteert vervolgens het gesprek en de concrete werkpunten. Deze blijft bij het gesprek, tenzij de rol kan worden doorgegeven.
• De Geïnteresseerden sluiten zich aan bij een gesprek en blijven daar.
• De Hommel vliegt met de ideeën naar de andere groepen en zorgt zo voor kruisbestuiving.
• De Vlinder fladdert rond op gevoel naar de andere groepen, maar brengt geen ideeën mee en luistert vooral, of neemt even pauze.

∴∴∴

 

In twee keer 25 minuten werd op die manier dialoog gevoerd, waarna we eindigden met een afsluitend rondje over de ervaring met deze methode. Als bewust-gekozen ‘vlinder’ viel het me op dat aan elke tafel verschillende perspectieven het gesprek konden voeden en tot inspirerende werkpunten konden leiden. Buiten de documentatie op de flipcharts waren er bewust geen echte conclusies, maar het was een goed begin tot concrete acties. 

♦

 

‘Groups of people gathered around an issue for which they care deeply will find the way – provided they had the (safe) space in which to explore.’

–– Harrison Owen

♦