Info

Uit het juryrapport
“In haar retestrakke tekst - vol intertekstuele knipoogjes naar literaire klassiekers en chattaal - integreert Casella slinkse maatschappijkritiek over hoe we in deze narcistische TikTok-tijden allemaal onze wannabe-trauma’s exploiteren voor aandacht. Elektra Unbound bewijst met verve: repertoire is nog lang niet dood!”

Nog maar eens een Griekse tragedie. Althans, dat moeten we geloven. ​Op jacht naar de rol van Elektra onthullen drie jonge acteurs bovenal hun problematische zelfbeeld.

Gedreven door ideeën over roem, succes en andere grootse waanbeelden, gaan drie auditanten tot het uiterste om de rol van Elektra te krijgen. In Griekse tragedies uit de oudheid is Elektra een meisje dat wil. Ze wil de dood van haar vader wreken en wil dat iedereen haar lijdensweg aanhoort. Snikken en vloeken, vloeken en snikken: Elektra doet bijna niets anders. Ze komt nooit de voordeur uit.

Op dezelfde manier zitten de drie auditanten gevangen in een sensationele montage van interviews en improvisaties. Terwijl ze iconische scènes uit De Oresteia interpreteren – de volledige trilogie over Elektra en haar disfunctionele familie – onthullen ze hun rampzalige eigen levens.

Laatbloeier-regisseur Lua en haar vurige assistent Lucius, die een moeizame relatie hebben, komen nooit toe aan het daadwerkelijk ensceneren van Elektra. Is hun onvermogen het resultaat van de complexe relatie die we allemaal hebben met tragedie, of speelt er meer? 

Geïnspireerd door melodrama en sociale media schakelt Elektra Unbound tussen scènes zoals het publiek over schermen swipet. Alles om het ongemak op het podium licht verteerbaar te houden.