Annelore Van Gool

‘Is gesprekken voeren een hobby?’

Annelore is graag en veel bezig met praten – ze verzamelt verhalen. Het is om deze reden dat ze zich interesseert in audio, volgens haar is dit het ultieme middel om een podium te geven aan de mensen die normaal misschien ongehoord blijven. De microfoon biedt de mogelijkheid om anderen te leren kennen. Daar waar Annelore zelf graag een podium aanbiedt, was het haar moeder die als actrice vaak op het podium stond. Annelore heeft als kind vele theaters vanbinnen gezien, maar nog altijd blijft het haar fascineren om te zien hoe een acteur de transformatie maakt van mens naar personage. Voor Annelore is rust erg belangrijk; klussen, schoonmaken, het hoofd leegmaken… Ze zou dit jaar wel graag willen leren stilzitten, misschien moet ze eens beginnen met mediteren. Lukt dat niet, dan kan ze altijd nog de zee induiken.

Neergeschreven door Louky van Eijkelenburg

Louky van Eijkelenburg

‘Soms mis ik het overrompelende gevoel dat ik als kind bij theater ervaarde’

Louky heeft sinds vijf jaar een piercing in haar wenkbrauw. Ze vond het heel lelijk en wilde het daarom graag proberen Wat Louky echt mooi vindt, zijn de ‘kleine dingen’ – ook al klinkt dat een beetje cliché. Naar buiten kijken en getuige zijn van onhandige menselijke interacties, iemand die net struikelt over een steen die te hoog ligt… zulke zaken ontroeren haar, omdat ze zich dan niet de enige niet geoliede machine’ voelt. Louky is 26 jaar en haar lievelingsjaar was toen ze 18 was. Toen wilde ze reizen maar in plaats daarvan werd ze verliefd. Het voelde alsof haar hele wereld nog voor haar lag. Louky’s eerste theaterervaring was bij een kindervoorstelling van Hakim Traïdia. Ze mocht het podium op en wilde niet meer weg. Het grootse, overrompelende gevoel dat ze als kind bij theater ervaarde, mist ze soms. Ze heeft de droom om ooit één grote zaalvoorstelling te maken en daarna te verdwijnen naar Frankrijk of Duitsland om daar een permacultuur boerderij te beginnen.

Neergeschreven door Annelore van Gool

Ella Meeussen

‘Vroeger wilde ik in IJsland wonen’

Vroeger wilde Ella graag in IJsland gaan wonen, omdat de natuur daar innig vervlochten is met het leven en mee het ritme bepaalt. Uiteindelijk draaide het zo uit dat ze een tijd in Portugal woonde en later in Spanje. Ze belandde ondertussen terug in België en ontdekte dat ze hier eigenlijk best graag is, zeker in haar nieuwe thuisstad Gent.

In het dagelijkse leven is Ella een danser. Ze wist niet meteen hoe ze verder wilde toen ze haar dansopleiding had afgerond. Na verschillende pistes te hebben geëxploreerd, besloot ze om naast het dansen een studie kunstwetenschappen aan te vangen. Dat was zo’n schot in de roos dat ze waarschijnlijk kunstwetenschap en dans wil blijven combineren.

Geleid door goesting, eigenwijze ingevingen en opduikende opportuniteiten baant Ella zo haar weg en houdt daarbij deze week halt op de TheaterFestivalRedactie.

Neergeschreven door Lore Meesters

Lore Meesters

‘De dramaturg is een vertaler, een meeloper’

ze is een beetje haar mama geworden, gelukkig is ze
wachtend als kind in de foyer niet het theater beu geworden, maar
nu wachten ze op haar
die haar mama is geworden
die vertaalt en iedereen kent,

de dramaturg is een vertaler, een meeloper;
meedenken hoe je mensen aan het denken zet
mee duiken
Ze wil de brug wel zijn en de brug mee afduiken
overbruggen en vertalen
hoe fantastisch het theater kan zijn.

Welke rol ze anders zou hebben gehad,
Een leven als technieker gemist? Een essentieel, vaak vergeten vak, zegt ze

Maar nu wil ze de brug wel zijn, ermee afduiken.

Neergeschreven door Ella Meeussen

Isabella Daffara

‘Ik ben geboeid door abstraherende verteltechnieken’

Isabella is danseres, performer en opkomend choreograaf. In het bredere kunstveld is ze vooral geïnteresseerd in hedendaagse kunstvormen die reflecties op de samenleving of het zelf bieden door het medium zelf uit te dagen, via abstrahering, zintuiglijke ervaringen en atmosferische elementen. Op het TheaterFestival is ze vooral benieuwd naar Permit, oh permit my soul to rebel, Language: no broblem en Up Your Ass. 

Neergeschreven door Rune Wittouck

Rune Wittouck

‘I’m an E-tcetera-podcasts enthusiast’

Passionate about community theatre, Rune is a thoughtful listener, an Etcetera-podcasts enthusiast, and an aspiring dramaturge. He envisions dramaturgy as a fully collaborative process, deeply engaging with the entire production team in both reflection and creation. As a spectator Rune seeks immersive experiences of the sublime in theatre, and he admits that the ending of the play Een leuk avondje uit (8+) moved him to tears.

Written by Isabella Daffara

Mayte Martin Diaz

‘Ik ben gefascineerd door wat objecten op scène vertellen!’

Mayte is vrolijk, creatief, leergierig en verwonderd. Pas in de middelbare school werd ze gebeten door de theatermicrobe nadat ze in de Kopergieterij haar eerste toneelstuk zag. Na een bachelor Taal- en Letterkunde koos ze dan ook voluit voor theaterwetenschappen aan de Universiteit van Antwerpen. Ze is niet alleen geboeid door de theatertekst, ook door de spullen die op scène worden gebruikt. Het fascineert haar hoe objecten een verhaal kunnen vertellen zonder taal, zoals een jongleerbal die opeens een microfoon wordt…en dan weer een ijsje!

Neergeschreven door Agnès Mus

Hannah Lyssens

Hannah danst – op scène, in de keuken en door het leven. Ze studeerde woordkunst-drama op de Kunsthumaniora, trok vervolgens naar Brussel om er radio te gaan studeren en woont nu naast de hoogste woontoren van onze hoofdstad. Het liefste zou Hannah willen dat de wereld wat tederder zou zijn – in afwachting daarvan koestert ze momenten waarbij mensen samenkomen, zoals tijdens concerten, zonnige dagen in het park en theatervoorstellingen. Net als vorig jaar coördineert Hannah de audioredactie. Ze doet dat met haar typerende zachtheid, gevoel voor organisatie en luisterend oor. Vragen voor Hannah mag je sturen naar redactie@theaterfestival.be.

Neergeschreven door Sixtine Bérard

Sixtine Bérard

Sixtine draagt op de eerste dag van het festival sprankelende, zilveren botjes. Die staan haar – ze matchen bij haar goede humeur en vele grapjes. Op haar rechterarm staat een koe getatoeëerd, een illustratie uit de film Would you please (2020) van Ada Güvenir. De film is een van de mooiste dingen die ze ooit zag (en Sixtine ziet veel!). Het is de combinatie van muziek, illustraties en ‘poëtische uitgepuurdheid’ die haar zo ontroert. Ze houdt ervan wanneer de poëzie van het leven zonder al te veel bombast wordt weerspiegeld in een werk. 

Haar eerste woordje was niet “mama” of “papa” maar “kijk!”! Sixtine deelt haar visie met passie, kijkt graag samen in het rond en denkt het liefst collectief na over ‘de dingen’. Ideaal, want ze begeleidt dit jaar de schrijvers en illustratoren van onze TheaterFestivalRedactie met de “radicale zachtheid” die haar zo typeert. Vragen voor Sixtine mag je sturen naar redactie@theaterfestival.be.

Neergeschreven door Hannah Lyssens