Thanks for being here

Existential Physics: A Scientist’s Guide to Life’s Biggest Questions – Sabine Hossenfelder

‘Thanks for being here is eigenlijk ontstaan uit een vooronderzoek naar fysica,’ lacht Ontroerend Goed-regisseur Alexander Devriendt. Voor de voorstelling verdiepte Devriendt zich in het werk van wetenschappers Carlo Rovelli en Sabine Hossenfelder, waarna zijn denken zich steeds verder verwijderde van de fysica. De fundamentele vragen in het stuk gaan niet meer over het functioneren van het universum, maar richten zich op het hier en nu van de mensen in de zaal. Hoe zijn ze hier terechtgekomen? En hoe wonderbaarlijk is dat eigenlijk? De uiteindelijke vorm van Thanks for being here viert vooral het samenzijn. Voor wie toch dieper wil graven in existentiële kwesties, raadt Devriendt het werk van Hossenfelder aan.

 

---

 

Elektra Unbound

Notes on ‘Camp’ – Susan Sontag

Zoals de titel doet vermoeden, liet regisseur Luanda Casella zich voor Elektra Unbound inspireren door de Griekse mythe van Elektra. Hoewel er tijdens de voorstelling tal van intertekstuele verwijzingen opduiken, haalde Casella op esthetisch vlak vooral inspiratie uit de camp-theorie. ‘Camp gaat over een esthetiek van overdrijving,’ legt ze uit. ‘Dat zie je terug in de bombastische muziek, de kostuums en de scenografie.’ Susan Sontag’s Notes on ‘Camp’ (1964) wordt vaak aangehaald als basiswerk over de camp-esthetiek, maar wie het wat minder theoretisch wil aanpakken, kan net als de cast van Elektra Unbound veel inspiratie halen uit het kijken naar dragshows.

 

---

 

Foreshadow

Independence – This Heat

In Foreshadow van Alexander Vantournhout dansen acht performers op de muziek van de experimentele rockband This Heat. De muziek vormt al tijdens de voorstelling een integraal onderdeel van de beleving, maar Vantournhout moedigt het publiek aan om de band ook thuis verder te ontdekken. Een specifieke aanrader is het nummer Independence, waarvan een deel van de songtekst rechtstreeks is overgenomen uit de Amerikaanse Declaration of Independence.

 

---

 

Up Your Ass

Vergeten kunstenaars

De basis van Up Your Ass is natuurlijk het gelijknamige toneelstuk dat Valerie Solanas in 1965 schreef. Andy Warhol weigerde het stuk te produceren, maar Lieselot Siddiki en Nona Demey Gallagher kregen als eersten ooit toestemming van Solanas’ erfgenamen om het op te voeren. Daarnaast putten Siddiki en Gallagher inspiratie uit het werk van andere vergeten kunstenaars, zoals Elsa von Freytag-Loringhoven, die het iconische ready-made-kunstwerk Fountain maakte. Ook Camille Claudel, die in de schaduw van Rodin werkte, en Artemisia Gentileschi, wiens vader haar schilderijen ondertekende, worden door hen extra in de schijnwerpers gezet.

 

---

 

Desire

David Wojnarowicz & Antonio Vivaldi

In Desire resoneert een wereld van intieme, vaak verzwegen verlangens. Voor deze persoonlijke en kwetsbare toon liet maker Louis Janssens zich vooral inspireren door de Amerikaanse kunstenaar David Wojnarowicz, die aan aids overleed en op rauwe wijze uiting gaf aan zijn pijn en eenzaamheid. Janssens haalt ook inspiratie uit andere (queer) kunstenaars zoals Didier Eribon, Chantal Akerman, Pedro Almodóvar, Wong Kar-wai, Ocean Vuong en Annie Ernaux. ‘Ik laat me graag inspireren door andere artiesten, omdat ik me schatplichtig voel aan het werk dat vóór, naast en rondom mij gemaakt wordt,’ vertelt hij.

Een andere inspiratiebron die in Desire terugkomt, is de muziek van Antonio Vivaldi. In zijn composities hoort Janssens ‘het nostalgische gevoel van het blauwe uur: het moment waarop dingen eindigen en nieuwe dingen ontstaan, een overgang tussen wat geweest is en wat nog moet komen.’ De perfecte muziek om je op een regenachtige avond in mee te laten voeren.

 

---

 

Language no broblem

Treinreizen en gesprekken over taal

Voor Language no broblem vertrok Marah Haj Hussein vanuit persoonlijke, alledaagse ervaringen. De gesprekken die ze voerde met reizigers op de trein tussen Gent en Antwerpen vormden een belangrijk uitgangspunt. Ze raadt iedereen aan om zelf eens op die trein te stappen – bij voorkeur tijdens de spits – en rond te kijken naar de andere pendelaars, of misschien zelfs een gesprek aan te knopen. Het is een manier om andere perspectieven te ontmoeten, net zoals bijvoorbeeld een kebab halen in een klein zaakje. ‘Zoek mensen op met een andere moedertaal en praat met hen,’ moedigt Hussein aan. ‘Dat kan tot boeiende gesprekken leiden.’

 

---

 

Opening Night

A Woman under the Influence & Faces – John Cassavetes

DE HOE koos voor Opening Night de gelijknamige film van John Cassavetes als uitgangspunt, maar tijdens de voorbereidingen doken ze in zijn volledige oeuvre. Ze raden dan ook graag meer van zijn werk aan. Cassavetes’ films, met hun lange, vaak geïmproviseerd aandoende scènes, breken bewust met de conventies van de cinema. Vanuit diezelfde geest creëerde DE HOE een voorstelling waarin de grenzen tussen spel, improvisatie en realiteit net zo ongrijpbaar zijn. Voor wie deze jazzy stijl niet kan weerstaan, biedt het werk van Cassavetes nog veel meer om van te genieten.

 

---

 

Permit, Oh Permit My Soul to Rebel

Oude circuskostuums

Voor de circusvoorstelling Permit, Oh Permit My Soul to Rebel creëerde Side-Show een zintuiglijke ervaring zonder overweldigende prikkels. Voor deze unieke insteek zocht maker en kostuumontwerper Aline Breucker naar bijzondere silhouetten en texturen. De inspiratie voor de zwart-witte kostuums, op één vest na, vond ze in oude circuskostuums. Door gebruik te maken van schoudervullingen, excentrieke kragen, pailletten en plisséstoffen wist ze spectaculaire outfits te creëren zonder het gebruik van felle kleuren.