di 10.09.24
In the spotlight: Dirk Vanheukelom
Deze reeks belicht de mensen achter de schermen van het TheaterFestival. Allen zorgen ze ervoor dat het publiek van verkwikkend theater kan genieten in de best mogelijke omstandigheden. Maar wat is hun relatie tot theater? Wat is hun rol en wat zou er misgaan zonder hen? Vandaag vragen we het aan host Dirk Vanheukelom.
Door Ella Meusen
‘Sinds mijn sabbatical ben ik weer wat rebelser geworden.’
Wie ben jij? Wat doe jij hier?
Ik ben Dirk Vanheukelom. Ik help mee met de catering op het TheaterFestival. Officieel zijn wij host. Het is de bedoeling dat we mensen op een hartelijke manier begroeten en een korte uitleg geven over de lunch of het avondeten. Daarnaast neem ik momenteel een sabbatical. Dezer dagen ben ik voornamelijk bezig met kunst. De laatste jaren heb ik bijvoorbeeld vaak voor een galerie gewerkt. Het is leuk om door deze verschillende ervaringen verbanden te kunnen leggen tussen de theaterwereld en de wereld van de schilderkunst.
Wie of wat inspireert jou in het leven?
Ik ben erg geïnspireerd door mindfulness. Veertig jaar geleden ben ik met mijn beste vriend naar Londen gegaan om een cursus Raja Yoga te volgen, nog voordat yoga hip werd. In de buurt van Brighton hebben we toen ook aan een stilteretraite deelgenomen. Achteraf zijn we nog meerdere keren naar India gereisd om ons te verdiepen in yoga en meditatie. Bij deze yoga hoort ook een inspirerende filosofie die focust op zielsbewustzijn in plaats van op lichaamsbewustzijn
Hoe ben je zelf in het theater terechtgekomen?
Veertig jaar geleden heb ik meegedaan aan de eerste dansvoorstelling van Wim Vandekeybus. Ik zag Wim voor het eerst spelen in Leuven, in een voorstelling van Jan Fabre. Toen hij een jaar later een auditie aankondigde voor What the body does not remember (1987), heb ik deelgenomen en werd ik geselecteerd. Ik was toen schijnbaar de enige die geen specifieke dansopleiding had gevolgd. Na die ervaring heb ik dertig jaar een kantoorjob gedaan. De ‘kunstzinnige’ sabbatical die ik daarna ben gestart, is ondertussen al zeven jaar aan de gang.
Wat zou er misgaan als jij er niet was?
Dan zouden er een aantal mensen hier met meer stress rondlopen. Soms ervaar ik zelf ook een beetje stress in deze nieuwe setting, maar dan zeg ik tegen mezelf: ‘Nothing new’ volgens de yogafilosofie, om mezelf gerust te stellen en lightheaded de catering te bemannen.
Wat zou jij doen als jij op het podium staat?
Dan zou ik een combinatie maken van dans en woord. Ik droom er ook van om nog eens mee te doen met een dansvoorstelling. Sinds mijn sabbatical ben ik weer wat rebelser geworden.